Hoe Sara digital sherpa werd?

De eerste PC die bij ons binnenkwam, maakte niet alleen een eind aan de tipp-exkunstwerkjes, maar toonde ons – dankzij de programmeerinspanningen van mijn grootvader – ook de mogelijkheden. Ja, ik wist als 8-jarige wel wat ik wilde van de Sint: een “kompjoeter”.

Daarnaast tekende en schilderde ik zowat alles vol, ook in het architectenbureau van mijn ouders. Toch stapte ik niet in hun voetsporen.

Als enige Vlaamse van mijn jaar aan een Franstalige hogeschool raakte ik gefascineerd door het vak ‘Wetenschappelijke werkorganisatie’. Ik vond het intrigerend om te zien hoeveel invloed de inrichting van een werkplek kan hebben op de productiviteit. , al bleek er ook uit dat mensen geen machines zijn.

De uitdagingen op mijn pad zorgden ervoor dat ik dicht bij huis werk zocht. 

Lekker veilig, in de administratie. Een vast inkomen en alles erop en eraan. Maar als je redeneert als zelfstandige dan is loondienst een kwelling, een gouden kooi. Die ook fysiek gevaarlijk bleek. Door een muisarm stelde ik me vragen bij de toekomst. Ik bond de strijd aan tegen de opstandige softwaresystemen, onvolledige databases, achterstand en inefficiëntie.

Privé ging ik intussen intensiever schilderen en ontdekte sumi-e – Japans meditatief inktschilderen. Hierbij geef je met een minimum aan streken de ziel van je onderwerp weer. Hoe meer ik me in de techniek verdiepte, hoe meer verbanden ik begon te zien tussen alles wat ik deed.

In loondienst leefde ik mij intussen uit in kliks uitschakelen. Ik ging op zoek naar de ene lijn die de essentie vatte, zowel op het werk als bij het schilderen. Leidinggevenden zagen het graag gebeuren. Collega’s hadden soms wat meer tijd nodig, maar velen werden na een tijdje ambassadeurs voor de nieuwe manier van werken of de nieuwe tools.

Het resulteerde soms in extreme veranderingen. Zoals het systeem dat maandelijkse vergaderingen van 3 uur terugbracht naar 15 minuten. Ook achter de schermen was alles véél meer onder controle en iedereen tevreden. Het systeem werd door andere organisaties opgemerkt en overgenomen.

In 2016 begonnen de puzzelstukjes pas echt op hun plaats te vallen. Na een ontslag gevolgd door een transformerende solo-reis.

Wel drie ex-collega’s kwamen me vertellen dat mijn werksysteem als model werd gebruikt voor de administratieve opvolging van duaal leren.
Wat me nog het hardst trof, was hun enthousiasme en dankbaarheid over de transformaties die ik in gang had gezet. Toen pas realiseerde ik me hoeveel impact mijn werk en visie echt konden hebben. De puzzel was af. Ik startte mijn eigen bedrijf.

In 2019 merkte ik dat er nog een stukje ontbrak. Toen kwam ik in contact met Harada-coaching (gericht op zelfsturing en doelen halen terwijl je balans behoudt). Mijn eerste doel was het begin van de Japanse Shikoku pelgrimstocht wandelen. Alleen.
Toen ik worstelend onderweg was naar Shosanji (beruchte tempel 12) bedacht ik dat het een beetje was zoals mijn klanten. Net zoals hen was ik een beetje verloren en angstig op een plek waar ik absoluut wél wilde zijn. Een sherpa meehebben was handiger geweest, dan was ik sneller vooruit geraakt. Net als de klanten die ik mag helpen.

De digital sherpa was geboren. De sherpa die organisaties helpt Mount Digital beklimmen.

Met Kanli ga ik vooral waar de nood aan digitalisatie hoog is, maar de vaardigheid een obstakel. Ik wil vooral mensgerichte bedrijven versterken. En gedreven mensen wil ik helpen nog meer impact te maken voor deze bedrijven.

Volgens feedback van klanten zorg ik voor:

• Meer rust. Mijn klanten krijgen meer inzicht en overzicht zonder eindeloze opzoekingen en puzzels.
• Een optimale cashflow. Gedaan met klanten met renteloze leningen omdat administratieve controle ontbreekt. 
• Meer zelfzekerheid. Er wordt niet enkel gekeken naar ‘wat’, maar ook naar ‘hoe’ dingen gedaan worden zodat kwaliteit wordt verzekerd.
• Meer vaardigheid. Bedrijfsleiders en medewerkers leren zélf om efficiënter en met zelfzorg (ergonomischer en met lagere werkdruk) te werken.
• Voedingsbodem voor innovatie en visie. Wanneer mijn klanten steeds meer zicht krijgen op zaken in real time, kan er opnieuw gedacht worden aan de toekomst van het bedrijf.

Mijn doel?

Meer bereiken met minder, net zoals in de Japanse inktschilderkunst 
(sumi-e).