“Tja, dan begin ik gewoon opnieuw, he. 1 week werk verloren.” Het had niet veel gescheeld of er was “So what?” aan toegevoegd. Zo kwam het bij mij in elk geval binnen. Ik krijg de kriebels van dat soort uitspraken.
Uiteraard is een week research moeten herbeginnen een ramp voor de werkgever. Die betaalt minstens 3 keer voor die ene taak (eerste en tweede keer uitvoeren en de derde en volgende om de achterstand die wordt opgelopen).
Naast me stond een laptop met een desktop vol bestanden, een mailbox met 22.000 mails en geen enkele bestandsmap zonder minstens 1 bestand img3.jpg (of tabel.xlsx of rapport.pdf). Kortom een plek waar er wel eens een bestand écht onvindbaar kan zijn en dat probleem werd niet ontkend. Integendeel.
De doorsnee manager zou ook niet zeggen dat de gebruiker van de laptop ongemotiveerd was. Integendeel. De bereidheid om overuren te kloppen om alles af te krijgen was er zeker. Alleen was er ook die bijna onverschillige reactie en het schouders ophalen “Mijn chef zal mij daar wel de tijd voor geven. En indien niet,… als het dan in het weekend moet worden ingehaald zal ik dat ook maar doen, he”.
2 vragen brandden op mijn lippen: “De tijd die verloren gaat, is dat tijd van je werkgever of ook van jouw leven? Wat kan je allemaal doen in dat weekend dat je nu misschien moet opofferen?”. Maar mijn maag keerde. Ik had immers de strikte opdracht gekregen om de theorie te verkondigen en te demonstreren, niks meer. Draaiboek lag vast en afwijkingen werden niet getolereerd. Punt.
Dus geen kans om te komen tot: “Hoeveel tijd komt er met die nieuwe vaardigheden vrij? Wat ga je in die tijd kunnen doen?”.
Dàn zie ik ogen blinken, mondhoeken die omhoog gaan, werelden die opengaan. Mijn mondhoeken volgen dan gedwee.
Meestal krijg ik dan de vraag: “Kunnen we dat nog 1 keer samen doen zodat ik zeker alles goed noteer en niet vergeet hoe ik dat kan fixen?”. Dàn is mijn dag geslaagd.
Da’s dan het laatste stuk van mijn eigen draaiboek. Eentje dat tot doel heeft de digitale vaardigheid te verhogen, samen met het werkplezier. En ja, die heeft zeker ook nevenwerkingen die bijdragen aan groei van mens en bedrijf.
Eén ding staat vast: voor mij geen opdrachten meer waar dat laatste stuk van mijn draaiboek niet wordt goedgekeurd. Omwille van werkplezier en maar 1 keer leven!
Leef jij ook maar 1 keer? Ben je het beu om zo lang te moeten zoeken of dingen te moeten herbeginnen? Of wil je zeker zijn dat jouw team niet nodeloos hoeft zitten zoeken? Neem gerust contact op, ik help je graag!
